Коллексияҳо

Кулолгарӣ – хунарест, ки аз лои махсус зарфхову лавозимоти дигар месозанд. Ин соҳаи ҳунармандӣ дар байни тоҷикон аз давраҳои қадим маъруфу маъмул аст.

Гулдӯзӣ – як навъе аз ҳунарҳои мардумӣ мебошад, ки таърихи ниҳоят қадима дошта, ба ҳаёту зиндагӣ, урфу одат ва олами маънавии халқи тоҷик зич алоқаманд аст.

Кандакорӣ яке аз ҳунарҳои қадимаи мардуми тоҷик аст, ки ҳазорсолаҳо қабл истифода шуда, то ба замони мо расидааст.

Кундал, ки ба таври дигар нақшу нигори возеҳ мехонандаш, намунаи санъати анъанавии Осиёи Марказӣ аст, ки танҳо дар Тоҷикистон боқӣ монда, ривоҷ меёбад.

Ҳунари мисгари яке аз ҳунарҳои қадимаи мардуми тоҷик ба шумор меравад. Яке аз бонуфузтарин хонадони тоҷик Сафор (мисгар ) маъруф ва машҳур мебошад ки ин хонадон касбу корашон мисгари буд.

Дар замони шӯравӣ ба рушду нумӯи санъати тасвирии Тоҷикистон аҳамияти хоса дода мешуд. Дар инкишофи санъати тасвирии Тоҷикистон ва тарбияи мусаввирон саҳми рассомони рус назаррас мебошад.

Санъати рассомӣ – таърихи тулонӣ дошта, намунаҳои ибтидоии он ба давраи палеолит мансубанд

Санъати тасвирӣ як навъи эҷодиёти бадеист, ки ҳадафи он инъикоси олами атроф аст. Он дар замонҳои қадимтарин, яъне асри санг ташаккул ёфтааст. Одамони ибтидоӣ дар мағораҳо ва сангҳо ҳар гуна саҳнаҳоро (петроглифҳо) тасвир менамуданд.

Заргарӣ – аз калимаи форсу тоҷикӣ ҷавоҳир гирифта шуда, маънояш ганҷ мебошад. Заргарӣ яке аз касбҳои нозуктарин, зеботарин, ва қадимтарин ба ҳисоб рафта, аз бозёфтҳои қадима маълум мешавад, ки аввалин намунаҳои маснуоти заргарӣ ба давраи асри биринҷӣ мансуб мебошад

Осорхонаи миллӣ аз рӯзи аввали ташкилшавии худ дар баробари дигар осорҳои таърихӣ ба ҷамъоварӣ, нигоҳдорӣ ва омӯзиши сиккаҳо аҳамияти калон медиҳад, чунки сиккаҳо барои омӯзиши таърихи халқи тоҷик як сарчашмаи хеле муҳим мебошанд.